อากาศเช้าวันตลาดนัดในเมืองแปดริ้ว บรรยากาศคึกคัก เสียงพ่อค้าแม่ค้าเรียกลูกค้า เสียงแว่วบทสวดมนต์จากวัดโพธิ์ทองคำ ปลุกผมจากกัมมัฏฐานบนกุฏิหลังเล็ก วันนี้พิเศษหน่อย เพราะผมได้รับนิมนต์ไปสอนนักเรียนระดับประถมที่โรงเรียนวัดโพธิ์ทองคำ เรื่อง "โลกธรรม 8" หรือ กฎธรรมดาของโลก ผมตื่นเต้นที่จะถ่ายทอดธรรมะผสมผสานกับวิถีชีวิตท้องถิ่น ให้เด็กๆ ซึมซับตั้งแต่วัยเยาว์
หลังฉันท์เช้า ผมเตรียมอุปกรณ์การสอนง่ายๆ มีภาพวาดสีสันสดใส 8 ภาพ แสดงถึง โลกธรรม 8 คือ มีลาภ เสื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ มีสุข เสื่อมสุข มีทุกข์ เสื่อมทุกข์ สรรเสริญ นินทา อมา อติเทวะ นอกจากนั้นยังมีขนมกล้วยไข่ ที่ญาติโยมนำมาถวายเมื่อวาน
เดินเท้าไปโรงเรียน ผ่านตลาดนัด ชาวบ้านยิ้มแย้มไหว้ทักทาย ยื่นขนมกล้วยไข่ให้ผมชิม "หลวงพ่อ ทานครับ" ผมรับด้วยความเมตตา "อนุโมทนา สาธุ" ชีวิตเหมือนตลาดนัด มีทั้งสุข ทุกข์ ลาภ เสื่อมลาภ เหมือน โลกธรรม 8 ที่ผมจะสอนเด็กๆ วันนี้
ถึงโรงเรียน เด็กๆ ต่างวิ่งเล่นรอต้อนรับด้วยความน่ารัก ไหว้พระพร้อมเพรียง กล่าว "สวัสดีครับ/ค่ะ พระอาจารย์" ผมยิ้มตอบ "สวัสดีจ้ะ"
เริ่มบทเรียนด้วยการเล่านิทานพื้นบ้าน "ปลาตะเพียนกับนายพราน" สอนเรื่องกรรมและผลของการกระทำ จากนั้น เชิญเด็กๆ มายืนล้อมวง จับมือก่อเป็นวงกลม เหมือนภาพ "มนฑลแห่งชีวิต"
ชี้ภาพวาด "มีลาภ เสื่อมลาภ" เล่าถึงการไม่ยึดติดกับสิ่งของ เหมือนชาวนาเก็บเกี่ยวข้าว เก็บไว้กิน ใช้จ่าย "เหมือนเด็กๆ ได้ของเล่นใหม่ ต้องรู้จักใช้ ดูแล ไม่ยึดติด หากพังก็ไม่ทุกข์" เด็กๆ พยักหน้า จินตนาการตาม
เดินเป็นวงกลมต่อ "มียศ เสื่อมยศ" เป็นท่าก้มกราบพระ เผื่อแผ่ความดี "เหมือนการกราบผู้ใหญ่ บ่งบอกความเคารพ ไม่ยึดติดตำแหน่ง"
นั่งสมาธิ เดินจงกรม ช้าๆ "มีสุข เสื่อมสุข" สอนเรื่องความไม่เที่ยงแท้ของทุกสิ่ง "เหมือนดอกบัวบานแล้วโรย เป็นธรรมดา"
แบ่งขนมกล้วยไข่ แบ่งกันกิน สอนเรื่องความสุขจากการให้ "เหมือนแบ่งขนมให้เพื่อน ร่วมกันสุข"
ชี้ภาพวาด "มีทุกข์ เสื่อมทุกข์" เล่าถึงการแก้ปัญหาด้วยสติ "เหมือนเรือเจอคลื่น ล่องไปได้ ไม่จมลง"
เดินเป็นวงกลมต่อ "สรรเสริญ นินทา" เป็นท่าปิดหู "ไม่ยึดติดคำพูดคนอื่น ทำหน้าที่ของตนให้ดี"
นั่งสมาธิ เดินจงกรม ช้าๆ "อมา อติเทวะ" สอนเรื่องไม่หลงไปกับคำชม "เหมือนต้นไม้ใหญ่ โดนลมแรง ต้องยึดรากให้ดี"
เด็กๆ สนุกสนาน ซึมซับบทเรียนผ่านกิจกรรม ได้ทั้งความรู้ สมาธิ และค่านิยมที่ดี
เสียงสวดมนต์เย็นดังทั่ววัด โรงเรียนเลิก เด็กๆ ไหว้พระลา บอก "ขอบพระคุณพระอาจารย์ครับ/ค่ะ" ผมยิ้ม ตอบ "อนุโมทนา สาธุ" เดินกลับวัดด้วยจิตใจเบิกบาน
วันนี้ ไม่เพียงสอนเด็กๆ แต่ผมยังเรียนรู้วิถีชีวิต ความยินดี ความโศก เหมือนตลาดนัดที่มีครบรส ได้แบ่งปันธรรมะ เหมือนการโปรยเมล็ดพันธุ์ ช่วยให้เด็กๆ เติบโตเป็นคนดี มีคุณธรรม เหมือนสายน้ำเจ้าพระยาที่ไหลเวียนไม่หยุด