อากาศยามเช้าในเมืองแปดริ้ว ช่างบริสุทธิ์ สดชื่น เสียงนกกาขับขานปลุกผมจากกัมมัฏฐาน บนกุฏิหลังเล็ก วัดโสภณารามแห่งนี้ ทุกเช้าก่อนออกบิณฑบาตร ผมมักเดินจงกรม ชมสวนหย่อมภายในวัด ต้นไม้เขียวขจี ร่มรื่น ผลบุญจากชาวบ้านที่นำมาถวาย เติบโตงดงามราวกับจิตใจที่เบิกบาน
วันนี้พิเศษหน่อย เพราะผมได้รับนิมนต์ไปสอนนักเรียนระดับประถมที่โรงเรียนวัดโพธิ์ทองคำ เรื่อง "ทิศทั้ง 6" ผมตื่นเต้นไม่น้อยที่จะถ่ายทอดธรรมะผสมผสานกับวิถีชีวิตท้องถิ่น ให้เด็กๆ ซึมซับตั้งแต่วัยเยาว์
หลังฉันท์เช้า ผมเตรียมอุปกรณ์การสอนง่ายๆ มีภาพวาดทิศทั้ง 6 แผ่นใหญ่, ลูกประคำจากไม้มะริด และขนมกล้วย ที่ญาติโยมนำมาถวายเมื่อวาน
เดินเท้าไปโรงเรียน ผ่านตลาดสด ชาวบ้านยิ้มแย้มไหว้ทักทาย ผมพนมมือรับไหว้ ตอบด้วยรอยยิ้ม เมืองแปดริ้วขึ้นชื่อเรื่องความมีน้ำใจ ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เหมือนคำสอนที่ผมจะถ่ายทอดให้เด็กๆ วันนี้
ถึงโรงเรียน เด็กๆ ต่างวิ่งเล่นรอต้อนรับด้วยความน่ารัก ไหว้พระพร้อมเพรียง กล่าว "สวัสดีครับ/ค่ะ พระอาจารย์" ผมยิ้มตอบ "สวัสดีจ้ะ"
เริ่มบทเรียนด้วยการเล่านิทานพื้นบ้าน "ปลาตะเพียนกับนายพราน" สอนเรื่องกรรมและผลของการกระทำ จากนั้น เชิญเด็กๆ มายืนล้อมวง จับมือก่อเป็นวงกลม เหมือนภาพ "ทิศทั้ง 6"
ชี้ภาพวาด "ทิศตะวันออก" เล่าถึงพระอาทิตย์ขึ้นเป็นสัญญาณเริ่มวันใหม่ เหมือนชีวิตคนเราที่ต้องเริ่มต้นด้วยความดี "เหมือนตักบาตรตอนเช้า ชาวบ้านทำบุญร่วมกัน เป็นทิศของทาน" เด็กๆ พยักหน้า จินตนาการตาม
โยกย้ายร่างกาย เลียนแบบท่าทาง "ทิศใต้" เป็นท่ากราบพระ เพราะเป็นที่ตั้งพระพุทธบาท สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ "เหมือนวันสำคัญ ชาวบ้านไปวัดทำบุญ ร่วมกันรักษาศีล เป็นทิศของศีล"
เดินเป็นวงกลมต่อ "ทิศตะวันตก" เป็นท่าปล่อยนกปล่อยปลา รู้จักเมตตา กรุณา "เหมือนชาวบ้านปล่อยปลาในคลองส่งผลบุญ เป็นทิศของภาวนา"
นั่งสมาธิ เดินจงกรม ช้าๆ "ทิศเหนือ" สอนเรื่องสติ การรู้ตัวตลอดเวลา "เหมือนชาวนาเดินคันนา ดูแลนาข้าว เป็นทิศของปัญญา"
แบ่งขนมกล้วยแบ่งกันกิน "ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ" สอนเรื่องการแบ่งปัน "เหมือนชาวบ้านแบ่งปันอาหารในงานบุญ เป็นทิศของจาคะ"
สุดท้าย "ทิศตะวันตกเฉียงใต้" เป็นทิศของวิริยะ ความเพียร "เหมือนชาวบ้านช่วยกันสร้างวัดวาอาราม ด้วยความสามัคคี"
เด็กๆ สนุกสนาน ซึมซับบทเรียนผ่านกิจกรรม ได้ทั้งความรู้ สมาธิ และค่านิยมที่ดี
เสียงสวดมนต์เย็นดังทั่ววัด โรงเรียนเลิก เด็กๆ ไหว้พระลา บอก "ขอบพระคุณพระอาจารย์ครับ/ค่ะ" ผมยิ้ม ตอบ "อนุโมทนา สาธุ" เดินกลับวัดด้วยจิตใจเบิกบาน
วันนี้ ไม่เพียงสอนเด็กๆ แต่ผมยังเรียนรู้วิถีชีวิต ความผูกพันของชุมชน ได้แบ่งปันธรรมะ เหมือนการโปรยเมล็ดพันธุ์ ช่วยให้เด็กๆ เติบโตเป็นคนดี มีคุณธรรม เหมือนสายน้ำในคลองส่งผลต่อผืนนาอันเขียวขจี งอกงามต่อไป...