มรรค 8

บันทึกวันสอนธรรมะ: ชี้ทางหนีทุกข์กับ "มรรค 8" ณ วัดโบราณ ฉะเชิงเทรา

อรุณรุ่งโรจน์ สาดแสงผ่านหน้าต่างกุฏิ เสียงนกกาขับกล่อม ชวนให้จิตใจเบิกบาน วันนี้พิเศษ เพราะลูกศิษย์ตัวน้อยจะมาเรียนรู้ "มรรค 8" หนทางดับทุกข์ ที่พระพุทธเจ้าทรงค้นพบ

ฉันตื่นแต่เช้า ทำวัตรสวดมนต์ เดินบิณฑบาตรท่ามกลางวิถีชีวิตเรียบง่ายของชาวฉะเชิงเทรา กลิ่นข้าวหอมกรุ่นจากครัวเรือน คละคลุ้งกับกลิ่นธูปอ่อนๆ จากวัดใกล้เคียง เสียงสวดมนต์เบาๆ ยามเช้า ช่างเป็นภาพคุ้นตาที่อบอุ่นใจ

กลับถึงวัด เตรียมอุปกรณ์การสอน มีทั้งภาพวาดมรรค 8 สีสันสดใส แผ่นป้ายคำศัพท์ และลูกประคำทำจากกะลามาลาแม็ก นึกถึงรอยยิ้มใสๆ ของลูกศิษย์ ใจก็พลอยเบิกบาน

เสียงหัวเราะและเสียงทักทายดังมาแต่ไกล บรรดาซนน้อยวิ่งปรู๊ดเข้ามาในศาลา แต่ละคนแต่งกายสุภาพเรียบร้อย รอคอยบทเรียนด้วยใจจดจ่อ

เริ่มบทเรียนด้วยการทบทวน "อริยสัจ 4" เพื่อเชื่อมโยงกับหนทางมรรค 8 ใช้ภาพวาดเปรียบเทียบความทุกข์เหมือนป่าหนามทึบ มรรค 8 เสมือนทางเดินที่พาออกจากป่าแห่งนั้น

จากนั้น ฉันเล่าเรื่อง พระพุทธเจ้าทรงชี้แนะหนทางมรรค 8 เปรียบเทียบแต่ละข้อกับกิจกรรมใกล้ตัว เช่น "ปัญญา" เหมือนไหว้พระก่อนนอน ขอพรให้ฝันดี "จริยธรรม" เหมือนกราบคุณพ่อคุณแม่ "สมาธิ" เหมือนนั่งนิ่งๆ สูดอากาศ เผื่อเด็กๆ จะเข้าใจง่ายขึ้น

เพื่อไม่ให้บทเรียนน่าเบื่อ ฉันชวนพวกเขาเล่นเกมส์ "จับคู่มรรค 8" แบ่งกลุ่มให้จับคู่ภาพกับป้ายคำศัพท์ สร้างเสียงหัวเราะและความสนุกสนาน เด็กๆ ต่างภูมิใจเมื่อจับคู่ถูกต้อง

ก่อนจบคาบ ฉันหยิบลูกประคำมาสาธิตการนั่งสมาธิ ปิดตา นับลมหายใจเข้าออก เหมือนปล่อยวางความกังวลต่างๆ เด็กๆ นั่งนิ่งเงียบ จนได้ยินเสียงนกกระจอกร้อง

เสียงเล็กๆ ถามขึ้นว่า "หลวงพ่อครับ ทำไมต้องเดินมรรค 8 ถึง 8 ข้อด้วย?" ฉันยิ้มตอบ "เหมือนเดินทางไกล ต้องมีหลายขั้นตอน ถึงจะไปถึงจุดหมาย สวดมนต์ ทำบุญ ช่วยเหลือผู้อื่น ล้วนเป็นส่วนหนึ่งของมรรค 8 ทั้งนั้นแหละ"

ส่งพวกเขาออกไปด้วยรอยยิ้ม ช่วงบ่าย ฉันนั่งใต้ต้นโพธิ์ใหญ่ นึกถึงสีหน้าตั้งใจของลูกศิษย์ หวังว่าเมล็ดพันธ์แห่งธรรมะ จะค่อยๆ เติบโต งอกงามเป็นหน่ออ่อนแห่งปัญญา นำทางพวกเขาไปสู่หนทางที่ถูกที่ควร

บันทึกวันนี้ ขอจดไว้เป็นกำลังใจ ในการแบ่งปันธรรมะ ให้เป็นแสงสว่างส่องทางชีวิต เหมือนสายน้ำบางปะกง ที่ไหลร้อยผ่านผืนดินฉะเชิงเทราแห่งนี้...